کد مطلب:292414 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:220
حکایت بیست و سوّم: ابن جواد نعمانی
عالم بزرگوار میرزا عبدالله اصفهانی معروف به افندی در جلد پنجم كتاب «ریاض العلماء و حیاض الفضلاء» در مورد شیخ ابن جواد نعمانی گفته كه: او از كسانی است كه حضرت مهدی(ع) را دیده و از آن جناب روایت كرده است.
از خط شیخ زین الدین علی بن حسن بن محمّد خازن حابری شهید دیدم بدرستی و تحقیق كه ابن ابی كذا الجواد نعمانی مولای ما مهدی(ع) را دیده است. پس به او عرض كرد: ای مولای من برای شما در نعمانیّه و حلّه هر كدام مقامی است پس در چه وقت هایی به آنجا می روید؟
فرمود: «در شب سه شنبه و روز سه شنبه در نعمانیه هستم و در روز و شب جمعه در حلّه می باشم. ولكن مردم حلّه با آداب در مقام من رفتار نمی كنند و مردی نیست كه در مقام من با رعایت ادب داخل شود و بر من و بر ائمه سلام كند و درود فرستد و بر من و ایشان سلام كند دوازده مرتبه. آنگاه دو ركعت نماز با دو سوره بخواند و با خدای تعالی به مناجات بپردازد در آن دو ركعت، چیزی نمی ماند مگر آنكه خداوند به او آنچه را كه می خواهد عطا می كند.»
آنگاه گفتم: ای مولای من این مناجات را به من یاد بده!
فرمود: «اللهم قد اخذ التأدیب منّی حتّی مسّنی الضّر و انت ارحم الرّاحمین و ان كان ما اقترفته من الذّنوب استحق به اضعاف اضعاف ما ادبتنی به و انت حلیم ذو اناة تعفو عن كثیر حتی یسبق عفوك و رحمتك عذابك»
و این دعا را سه مرتبه برای من تكرار نمود تا آنكه آنرا حفظ كردم.
مؤلف گوید: نعمانیه شهری در عراق است مابین واسط و بغداد و ظاهراً شیخ جلیل ابوعبداللَّه محمّد بن محمّد بن ابراهیم بن جعفر كاتب مشهور به نعمانی از اهل آن شهر می باشد.